به عقیده خیلی‌ها می‌ارزد که تا اصفهان بروی و یک پرس بریانی بخوری و برگردی. اصفهان آنجایی است که چه نزدیک سی و سه پلش قدم بزنی و چه خودت را به خیابان چهارباغ بسپاری به یک اندازه خوش می‌گذرد و چیزی را از دست نداده‌ای. اصفهان، شهری پر از محله‌ها و پل‌ها و جاهای دیدنی که اگر زاینده‌رودش پرآب باشد نورعلی‌نور می‌شود. در قسمت اول دیدنی‌های اصفهان، بیشتر مساجد و بناهای اصفهان را معرفی کردیم. و حالا در قسمت دوم دیدنی‌های اصفهان می‌خواهیم برویم سراغ پل‌ها و باغ‌ها و محله بی‌همتایی مثل جلفا.
آنچه در این مطلب خواهید خواند:
زاینده رود
زاینده‌رود، همانطور که از اسمش پیداست زندگی‌بخش است و محال است یک روز که حالت گرفته است بروی کنارش بنشینی یا راه بروی و حالت عوض نشود. البته این برای مواقعی است که رودخانه آب دارد که معمولا کم اتفاق می‌افتد، چون بیشتر وقت‌های سال خشک است. این رودخانه، نماد شهر اصفهان و بزرگترین رودخانه ایران است.
۲۰۰ کیلومتر طول دارد و سفر دور و درازی را طی می‌کند. از کوه‌های زاگرس سرچشمه می‌گیرد و در نهایت به تالاب گاوخونی می‌ریزد. بی‌اغراق می‌شود گفت زاینده‌رود تماشایی‌ترین جای اصفهان است. خودش که دیدنی است هیچ، پل‌های روی آن، از سی و سه پل گرفته تا پل خواجو، به اضافه آنهایی که زیر پل‌ها می‌نشینند و آواز می‌خوانند، زاینده‌رود را خواستنی‌ترین جا در بین دیدنی‌های اصفهان می‌کنند.
سی و سه پل
سی‌وسه‌پل، بزرگترین و طولانی‌ترین پل زاینده‌رود است. این پل را الله وردی خان، سپه‌سالار شاه عباس اول با هزینه شخصی ساخت. و به همین دلیل به آن پل الله وردی خان هم می‌گویند. روی این پل در جشن‌های مختلف شاه و بزرگان گرد هم می‌آمدند.
سی‌وسه‌پل که برخی مورخان آن را باشکوه‌ترین پل دنیا دانسته‌اند و برخی معماری‌اش را شگفت‌انگیز خوانده‌اند، پیاده‌رویی برای گردش در بالا و پیاده‌رویی در پایین دارد.
پیاده‌روی بالا دید بهتری به رودخانه و شهر دارد. و پیاده‌روی پایین بیشتر جایی است برای نشستن و خلوت کردن آدم‌ها. سی و سه پل ۳۳ دهانه و ۲۹۵ متر طول دارد. می‌شود روی آن پیاده‌روی کرد و در دهانه‌هایش به تماشای زاینده رود نشست و سبک شد.
بیشتر بخوانید: راهنمای سفر به اصفهان؛ شهری که باید به آن برگشت!
پل خواجو
سی و سه پل تنها پل زاینده‌رود نیست و دو پل خواجو و چوبی آن را دیدنی‌تر کرده‌اند. بنای پل را شاه عباس دوم صفوی گذاشت. شاه با خانواده‌اش در برخی از اوقات سال به این پل می‌آمدند. و در ساختمان مخصوص بیگربیکی یا شاه‌نشین که در وسط پل قرار دارد می‌ماندند. بعضی وقت‌ها هم بزرگان و امیران برای تماشای مسابقات شنا و قایقرانی مهمان این ساختمان می‌شدند، ساختمانی دیدنی در وسط پل که اتاق‌هایش مزین به نقاشی است.
خواجو را که به دلیل قرار گرفتنش در محله خواجو به این نام می‌خوانند به دلیل معماری خاص و تزئینات کاشی‌کاری آن مشهورترین پل زاینده‌رود می‌دانند. پل ۲۲ دهانه دارد که از مکعب‌های به دقت تراش‌خورده ساخته شده. و یکی از پل‌هایی است که با قوس‌ها و دریچه‌های زیر پل در در تنظیم جریان آب نقش دارد.
خواجو به غیر از زیبایی‌اش جاذبه دیگری هم دارد و آن آدم‌هایی هستند که در دهانه‌هایش می‌ایستند و زیرآواز می‌زنند. بیشتر آوازخوان‌ها ترانه‌های کوچه بازاری می‌خوانند و گاهی سوز صدا و ترانه‌هایشان آدم را در خود فرو می‌برد. آنها هم یکی از جاذبه‌های توریستی پل خواجو هستند.
پل چوبی
پل جویی که به اشتباه به آن چوبی می‌گویند، پلی است قرار گرفته بین سی و سه پل و پل خواجو. و از بناهای به جا مانده از شاه عباس دوم. تا همین چند سال پیش جوی سنگی کوچکی روی پل قرار داشت. و عمارت‌های سلطنتی باشکوه اطراف آن را سیراب می‌کرد، به همین دلیل هم به آن جویی می‌گفتند.
در اصل پل راهی اختصاصی بود برای رفت و آمد به کاخ‌های سلطنتی. خانواده شاه صفوی، مهمان‌ها و سفیران از پل عبور می‌کردند و به خدمت شاه عباس می‌رسیدند. این روزها، زیر این پل کافه‌ای به اسم فرهنگ وجود دارد.
کلیسای وانک
محله جلفای اصفهان، محله همه چیز تمامی است. پر از کوچه پس کوچه‌های خلوتی است که می‌شود در آنها راه رفت و پر از کافه، رستوران و شربت‌خانه‌های دنج است که دلت نمی‌خواهد از آنها بیرون بیایی.
بیشتر بخوانید: ۵ شربت‌خانه و کافه‌ای که موقع سفر به اصفهان باید رفت
در این محله بسیار خواستنی، کلیسای وانک قرار گرفته. در قرن یازدهم هجری، تعدادی از ارامنه ساکن در ارمنستان فعلی به اصفهان منتقل و در دهکده‌ای در جنوب غرب اصفهان سکونت داده شدند و نام دهکده را جلفا گذاشتند. پادشاهان صفوی به آنها آزادی‌های مذهبی دادند. و ساکنان جلفا با کمک تجار ارمنی چند کلیسا از جمله کلیسای وانک که به معنی صومعه است را ساختند. کلیسای وانک از نظر طلاکاری سقف، نقاشی‌های دیواری و سطح داخل گنبد یکی از قشنگ‌ترین کلیساهای ایران است.
داخل کلیسا و تمام دیوارهای اطرافش با نقاشی رنگ و روغن با تصاویری از زندگی حضرت مسیح (ع) پوشیده شده. و از جمله آثار نفیسش موزه مجموعه نسخه‌های خطی آن در اتاق‌های قسمت شمالی حیاط است که حدود ۴۰ جلد کتاب خطی و تعدادی انجیل و تورات را شامل می‌شود.
باغ هشت بهشت
کاخ هشت بهشت که زمانی آن را زیباترین کاخ عالم هم می‌نامیدند، یکی از زیباترین باغ‌ها و دیدنی‌های اصفهان و از معدودترین باغ‌های به جا مانده است. یک درش به خیابان باصفای چهارباغ باز می‌شود و در دیگرش در ورودی پارک هشت بهشت قرار گرفته.
هشت بهشت باغ بزرگی با درختان سر به فلک کشیده دارد که صدای پرندگان و خلوتی‌اش آدم را درخود فرو می‌برد. و رخوت حاکم در باغ ناخواسته بر تو هم حاکم می‌شود. باغ را شاه اسماعیل اول احداث کرد و بعد در زمان جانشینانش به تعداد درختانش افزوده شد.
در منابع آمده باغ محل زندگی هشت سوگلی حرم شاه سلیمان صفوی بوده. که ۴ نفرشان در طبقه همکف و ۴ نفرشان در طبقه اول زندگی می‌کردند. و به همین دلیل هم به آن هشت بهشت می‌گفتند.
هشت بهشت با تالاری که از هر طرف باز است، اتاق‌هایی که گچبری و نقاشی زیاد با پنجره‌هایی بزرگ رو به باغ دارند و در برخی از آنها حوض آب هم تعبیه شده، تصویر تمام نمایی از زندگی اشرافی در روزگار گذشته را پیش چشممان قرار می‌دهد.
جز بناهای معروف تاریخی، از خانه‌های قدیمی و زیبای اصفهان هم می‌توان بازدید کرد.
باغ پرندگان
یکی از دیدنی‌های اصفهان باغ پرندگان است. باغ پرندگان اصفهان در حدود ۴ کیلومتری غرب پل وحید و امتداد مجموعه تفریحی ناژوان که خودش باغی است مملو از سرگرمی‌هایی مثل تله‌سیژ، زمین‌های ورزشی، استخر، کمپینگ، زمین‌های بازی کودکان، ایستگاه‌های درشکه‌سواری، اسب‌سواری، قایقرانی، قرار گرفته. این باغ به خصوص برای بچه‌ها فضای مناسبی دارد. و با پرندگان رنگارنگش می‌تواند آنها را سرذوق بیاورد.
باغ پرندگان اصفهان در سال ۱۳۷۵ ساخته شده. و ۴ هزار پرنده در ۱۳۰ گونه مختلف دارد؛ پرندگانی که بعضی‌هایشان مثل اردک و قوها در چهار برکه باغ زندگی می‌کنند. و بعضی‌هایشان مثل کبک‌ها در صخره‌های باغ و بعضی‌ها مثل قرقاول‌ها لابه لای درختان باغ. بعضی‌ها هم گرفتار قفسه‌های فلزی و شیشه‌ای هستند.
بیشتر بخوانید: غذاهای سنتی اصفهان را کجای این شهر بخوریم؟
دسته:جاذبه
نظری ثبت نشده